Historia de Paco el Estaliano


En la caluroza ehtepa der zú de Magrita, vivía una familia humirde, pero llena d'honó y trabahaora. Mi padre, Manolo, ze ganaba la vida honradamente trabahando como un cabrón pa dannos de comé a mi madre y a mi, aunque conmigo ziempre hubo poblemas porque comía como una lima, y la verdá que no ganaban pa tanto loh pobresilloh. Er cazo éh que mi madre, que éh de grande como un tonéh de buen vino de Birbali, ziempre m corría a ohtia cuando ze puteaba por argo, y ziempre me cohía la mu hodía porq lo de corré nunca fue lo mío, que zoy vago hahta pa librarme de una habarda. Pa ezo ehtan lo atleta atleticoh ezoh, que lo mío éh ma bien vagueá. Pero en er fondo era una buena perzona, y tambié ganaba unoh cuartoh como podía. Y azín fue la mi niñé, llena d'ambre y mizeria, pero zin mayore poblemas. Llegao a la mayoría d'edá, desidí marsharme a buhcarme la vía, porq la verdá que ehtaba hodía la situasió. Azín que viendo que ze m daba bien ezo de lah armah, cohí y me marshé pa Remas, que éh una puta mierda de siudá donde ze reunen loh mayoreh hihos de puta de toa la puta Tierra. Pero de aquella no lo zabia yo entavía, azín que me alihté en el ejérsito mersenario ehte de Tilea, q pagaban de puta madre. Tra 17 año dando er cayo como un cabrón, lo hiho de puta (entonse zi zabia ya que lo eran) por fin m ahcienden, los mamonaso de ello, a zarhento. La verdá que en cuanto a dinero y luho no me podia quehá: Do comida ar día, un zaco de lana pa dormí, y ropa limpia cada doh meze, to un luho, vaya. La verdá que la mala zuerte m perzeguía: Tra zolo un día pazándomelo bomba po podé mandá a lo hihoh d puta q tenia po compañero, m emborrasho pa selebrarlo y ¡Ale! m lío a hohtia con todoh. Me degradan asto zeguío, lo muy mamoneh, y me meten par trullo una zemana. Pero ¡ja! de un ehtaliano no ze ríe nigún tileano hiho de puta. Me ehcape der puto trullo, q la serradura era má mala q que cagá de pie, paresía q la habían esho par diario d argún maricón d ezoh bretoniano q zon toh máh homozezuale que un erfo con taconeh. Azin q viendo q Bretonia no m convensía como zitio, y que lo máh pobable era que m fueran a buhcar a Ehtalia, po cohí y me piré par Imperio ehte imperiá, y ar llegá ehtuve un par de zemana de viahe, y me piré par Norte. ¿Por qué? po la verdá que no lo zé, zeguramente pa ehtar máh leho de loh puto tileano d mierda, q como vea a uno lo meto d colleha hahta q lo mande pa Remas pa q se hoda, q alli ehta to la ehcoria. Tenian q ir pa allá to lo puto moroh invazore d mi tierra, y to lo tileano mangante, é desí, toítos, y prenderle fuego a la siudá q no meresía otra coza to la calaña eza. Ahora llevo uno meze aquín en Middenheim, donde ehtoy viviendo en el hohtal de la Mamy, una harfing que cosina d muerte, y que la he enzeñao yo a hashé fabas y paella como hasía mi madre. Ole! que arte. Trabaho de portero en una tabenna mu modenna d ehta q hasen uno coztele de arcohó q te puede morir zi te dehcuida. Ademá he conosío una hente mu maha y no vamoh por ahín d'aventura y tó d vé en cuando. Bueno, ehta eh mi hihtoria. O ha guztao? Si no, po os hodeis, a mi que cohone me importa zi o guhta o no.

4 comentarios:

AlecTm dijo...

Aquí os dejo uno de mis relatos de los que considero mejores, no por su calidad, sino porque acompañado de la foto, y habiendo visto a Paco dándolo todo, creo que hace un efecto cojonudo.

Considero a Paco uno de mis mayores logros en el rol junto con Einon y Hægar, sin duda los 3 personajes que más he disfrutado jugando.

Thran dijo...

Ya pondre algo de Er Manu

Yashiro dijo...

La verdad es ke me alegro mil, ke fuera en una partida mia en la ke tuviste uno de tus pjs ke mas te han gustado...

EStuvo mu divertida... kiza el tiempo dira ke sucedio con ellos... :D

Enga un abrazo...
Cya!!!

hekubita dijo...

Ziento decihroh ke dehpué' de un rato leyendoloh ya no ze ni ke idioma hablo!

Ezo zí, ze lo keh ez zer mah homozezuá ke un erfo con taconeh. Jejeje

Bezitoh!!!